பல்லவி:
உனைக்கண்டு உருகாத, நெகிழாத மனம் கொண்ட
எனைப்பாராய் என் ஐயனே!
அனுபல்லவி:
கருணைக் கடல்வெள்ளம் பெருகும் உலகெங்கும்!
பருகிக் களிக்காதென் மூட மட நெஞ்சம்!
சரணம்:
தருணம் ஈதென்றுன் சரண மலர்பற்றி
வருவார் அடியாரும்; வினையேன் விழையேனே!
குருவின் மலர்ப்பாத பெருமை அறியாத,
கருமை மனத்தேனென் சிறுமை பொறுத்தென்னைக்
கொஞ்சம் பாராயோ? அருளும் தாராயோ?
கொஞ்சும் தாயாய் நீ இங்கே வாராயோ?
No comments:
Post a Comment